Summary
Postoji kršenje člana II/3.d) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 5 stav 1 Evropske konvencije kada je, iako se apelant nalazi u pritvoru prema ranijem rješenju za krivična djela iz drugog postupka, apelantu određen novi pritvor, koji počinje teći danom isticanja ili ukidanja ranijeg pritvora, a to ne propisuju izričite zakonske odredbe, niti za navedeno postoji jasna sudska praksa.
Iz obrazloženja:
U konkretnom slučaju apelant smatra da mu je osporenim rješenjima donesenim u postupku određivanja pritvora povrijeđeno pravo na ličnu slobodu i bezbjednost iz člana II/3.d) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 5 Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda (u daljnjem tekstu: Evropska konvenvija). S tim u vezi, Ustavni sud je u više svojih odluka naglasio da se pravo na slobodu ličnosti ubraja u jedno od najznačajnijih ljudskih prava, te da član 5 Evropske konvencije daje zaštitu da niko ne može biti proizvoljno lišen slobode. Proizvoljnost lišavanja slobode se ocjenjuje, u prvom redu, u odnosu na poštovanje proceduralnih zahtjeva zakona koji je primijenjen u konkretnom slučaju, dakle, Zakon o krivičnom postupku BiH, ali uz istovremeno poštovanje standarda iz člana 5 Evropske konvencije. Osnovni princip je da niti jedan pritvor koji je proizvoljan ne može biti spojiv sa članom 5 stav 1 Evropske konvencije, te da se pojam „proizvoljnosti“ iz člana 5 stav 1 Evropske konvencije proteže dalje od samog nepoštovanja nacionalnog prava, tako da lišavanje slobode može biti zakonito u smislu domaćeg prava, ali i dalje proizvoljno i tako protivno Konvenciji (vidi predmet Saadi protiv Ujedinjenog Kraljevstva [VV] broj 13229/03, stav 67, ECHR 2008)...
|